PODSTAWA PROGRAMOWA WYCHOWANIA PRZEDSZKOLNEGO

Podstawa programowa wychowania przedszkolnego dla przedszkoli, oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych oraz innych form wychowania przedszkolnego
Okres obowiązywania: od 2017

Wstęp

Podstawa programowa wychowania przedszkolnego wskazuje cel wychowania przedszkolnego, zadania profilaktyczno-wychowawcze przedszkola, oddziału przedszkolnego zorganizowanego w szkole podstawowej i innej formie wychowania przedszkolnego, zwanych dalej „przedszkolami”, oraz efekty realizacji zadań w postaci celów osiąganych przez dzieci na zakończenie wychowania przedszkolnego.

Celem wychowania przedszkolnego jest wsparcie całościowego rozwoju dziecka. Wsparcie to realizowane jest przez proces opieki, wychowania i nauczania – uczenia się, co umożliwia dziecku odkrywanie własnych możliwości, sensu działania oraz gromadzenie doświadczeń na drodze prowadzącej do prawdy, dobra i piękna. W efekcie takiego wsparcia dziecko osiąga dojrzałość do podjęcia nauki na pierwszym etapie edukacji.

Zadania przedszkola

Wspieranie wielokierunkowej aktywności dziecka poprzez organizację warunków sprzyjających nabywaniu doświadczeń w fizycznym, emocjonalnym, społecznym i poznawczym obszarze jego rozwoju.
Tworzenie warunków umożliwiających dzieciom swobodny rozwój, zabawę i odpoczynek w poczuciu bezpieczeństwa.
Wspieranie aktywności dziecka podnoszącej poziom integracji sensorycznej i umiejętności korzystania z rozwijających się procesów poznawczych.
Zapewnienie prawidłowej organizacji warunków sprzyjających nabywaniu przez dzieci doświadczeń, które umożliwią im ciągłość procesów adaptacji oraz pomoc dzieciom rozwijającym się w sposób nieharmonijny, wolniejszy lub przyspieszony.
Wspieranie samodzielnej dziecięcej eksploracji świata, dobór treści adekwatnych do poziomu rozwoju dziecka, jego możliwości percepcyjnych, wyobrażeń i rozumowania, z poszanowaniem indywidualnych potrzeb i zainteresowań.
Wzmacnianie poczucia wartości, indywidualność, oryginalność dziecka oraz potrzeby tworzenia relacji osobowych i uczestnictwa w grupie.
Tworzenie sytuacji sprzyjających rozwojowi nawyków i zachowań prowadzących do samodzielności, dbania o zdrowie, sprawność ruchową i b ezpieczeństwo, w tym bezpieczeństwo w ruchu drogowym.
Przygotowywanie do rozumienia emocji, uczuć własnych i innych ludzi oraz dbanie o zdrowie psychiczne, realizowane m.in. z wykorzystaniem naturalnych sytuacji, pojawiających się w przedszkolu oraz sytuacji zadaniowych, uwzględniających treści adekwatne do intelektualnych możliwości i oczekiwań rozwojowych dzieci.
Tworzenie sytuacji edukacyjnych budujących wrażliwość dziecka, w tym wrażliwość estetyczną, w odniesieniu do wielu sfer aktywności człowieka: mowy, zachowania, ruchu, środowiska, ubioru, muzyki, tańca, śpiewu, teatru, plastyki.
Tworzenie warunków pozwalających na bezpieczną, samodzielną eksplorację otaczającej dziecko przyrody, stymulujących rozwój wrażliwości i umożliwiających poznanie wartości oraz norm odnoszących się do środowiska przyrodniczego, adekwatnych do etapu rozwoju dziecka.
Tworzenie warunków umożliwiających bezpieczną, samodzielną eksplorację elementów techniki w otoczeniu, konstruowania, majsterkowania, planowania i podejmowania intencjonalnego działania, prezentowania wytworów swojej pracy.
Współdziałanie z rodzicami, różnymi środowiskami, organizacjami i instytucjami, uznanymi przez rodziców za źródło istotnych wartości, na rzecz tworzenia warunków umożliwiających rozwój tożsamości dziecka.
Kreowanie, wspólne z wymienionymi podmiotami, sytuacji prowadzących do poznania przez dziecko wartości i norm społecznych, których źródłem jest rodzina, grupa w przedszkolu, inne dorosłe osoby, w tym osoby starsze, oraz rozwijania zachowań wynikających z wartości możliwych do zrozumienia na tym etapie rozwoju.
Systematyczne uzupełnianie, za zgodą rodziców, realizowanych treści wychowawczych o nowe zagadnienia, wynikające z pojawienia się w otoczeniu dziecka zmian i zjawisk istotnych dla jego bezpieczeństwa i harmonijnego rozwoju.
Systematyczne wspieranie rozwoju mechanizmów uczenia się dziecka, prowadzące do osiągnięcia przez nie poziomu umożliwiającego podjęcie nauki w szkole.
Organizowanie zajęć – zgodnie z potrzebami – umożliwiających dziecku poznawanie kultury i języka mniejszości narodowej lub etnicznej lub języka regionalnego – kaszubskiego.
Tworzenie sytuacji edukacyjnych sprzyjających budowaniu zainteresowania dziecka językiem obcym nowożytnym, chęci poznawania innych kultur.

Przygotowanie dzieci do posługiwania się językiem obcym nowożytnym nie dotyczy:

dzieci posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego wydane ze względu na niepełnosprawność intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym oraz dzieci posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego wydane ze względu na niepełnosprawności sprzężone, jeżeli jedną z niepełnosprawności jest niepełnosprawność intelektualna w stopniu umiarkowanym lub znacznym;
dzieci posiadających orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego wydane ze względu na inne niż wymienione w pkt 1 rodzaje niepełnosprawności, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 127 ust. 19 pkt 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2017 r. poz. 59), oraz jeżeli z indywidualnego programu edukacyjno-terapeutycznego wynika brak możliwości realizacji przygotowania do posługiwania się językiem obcym nowożytnym ze względu na indywidualne potrzeby rozwojowe i edukacyjne oraz możliwości psychofizyczne dziecka.

Osiągnięcia dziecka na koniec wychowania przedszkolnego

Fizyczny obszar rozwoju dziecka. Dziecko przygotowane do podjęcia nauki w szkole:

zgłasza potrzeby fizjologiczne, samodzielnie wykonuje podstawowe czynności higieniczne;
wykonuje czynności samoobsługowe: ubieranie się i rozbieranie, w tym czynności precyzyjne, np. zapinanie guzików, wiązanie sznurowadeł;
spożywa posiłki z użyciem sztućców, nakrywa do stołu i sprząta po posiłku;
komunikuje potrzebę ruchu, odpoczynku itp.;
uczestniczy w zabawach ruchowych, w tym rytmicznych, muzycznych, naśladowczych, z przyborami lub bez nich; wykonuje różne formy ruchu: bieżne, skoczne, z czworakowaniem, rzutne;
inicjuje zabawy konstrukcyjne, majsterkuje, buduje, wykorzystując zabawki, materiały użytkowe, w tym materiał naturalny;
wykonuje czynności, takie jak: sprzątanie, pakowanie, trzymanie przedmiotów jedną ręką i oburącz, małych przedmiotów z wykorzystaniem odpowiednio ukształtowanych chwytów dłoni, używa chwytu pisarskiego podczas rysowania, kreślenia i pierwszych prób pisania;
wykonuje podstawowe ćwiczenia kształtujące nawyk utrzymania prawidłowej postawy ciała;
wykazuje sprawność ciała i koordynację w stopniu pozwalającym na rozpoczęcie systematycznej nauki czynności złożonych, takich jak czytanie i pisanie.

Emocjonalny obszar rozwoju dziecka. Dziecko przygotowane do podjęcia nauki w szkole:

rozpoznaje i nazywa podstawowe emocje, próbuje radzić sobie z ich przeżywaniem;
szanuje emocje swoje i innych osób;
przeżywa emocje w sposób umożliwiający mu adaptację w nowym otoczeniu, np. w nowej grupie dzieci, nowej grupie starszych dzieci, a także w nowej grupie dzieci i osób dorosłych;
przedstawia swoje emocje i uczucia, używając charakterystycznych dla dziecka form wyrazu;
rozstaje się z rodzicami bez lęku, ma świadomość, że rozstanie takie bywa dłuższe lub krótsze;
rozróżnia emocje i uczucia przyjemne i nieprzyjemne, ma świadomość, że odczuwają i przeżywają je wszyscy ludzie;
szuka wsparcia w sytuacjach trudnych dla niego emocjonalnie; wdraża swoje własne strategie, wspierane przez osoby dorosłe lub rówieśników;
zauważa, że nie wszystkie przeżywane emocje i uczucia mogą być podstawą do podejmowania natychmiastowego działania, panuje nad nieprzyjemną emocją, np. podczas czekania na własną kolej w zabawie lub innej sytuacji;
wczuwa się w emocje i uczucia osób z najbliższego otoczenia;
dostrzega, że zwierzęta posiadają zdolność odczuwania, przejawia w stosunku do nich życzliwość i troskę;
dostrzega emocjonalną wartość otoczenia przyrodniczego jako źródła satysfakcji estetycznej.

Społeczny obszar rozwoju dziecka. Dziecko przygotowane do podjęcia nauki w szkole:

przejawia poczucie własnej wartości jako osoby, wyraża szacunek wobec innych osób i przestrzegając tych wartości, nawiązuje relacje rówieśnicze;
odczuwa i wyjaśnia swoją przynależność do rodziny, narodu, grupy przedszkolnej, grupy chłopców, grupy dziewczynek oraz innych grup, np. grupy teatralnej, grupy sportowej;
posługuje się swoim imieniem, nazwiskiem, adresem;
używa zwrotów grzecznościowych podczas powitania, pożegnania, sytuacji wymagającej przeproszenia i przyjęcia konsekwencji swojego zachowania;
ocenia swoje zachowanie w kontekście podjętych czynności i zadań oraz przyjętych norm grupowych; przyjmuje, respektuje i tworzy zasady zabawy w grupie, współdziała z dziećmi w zabawie, pracach użytecznych, podczas odpoczynku;
nazywa i rozpoznaje wartości związane z umiejętnościami i zachowaniami społecznymi, np. szacunek do dzieci i dorosłych, szacunek do ojczyzny, życzliwość okazywana dzieciom i dorosłym – obowiązkowość, przyjaźń, radość;
respektuje prawa i obowiązki swoje oraz innych osób, zwracając uwagę na ich indywidualne potrzeby;
obdarza uwagą inne dzieci i osoby dorosłe;
komunikuje się z dziećmi i osobami dorosłymi, wykorzystując komunikaty werbalne i pozawerbalne; wyraża swoje oczekiwania społeczne wobec innego dziecka, grupy. IV. Poznawczy obszar rozwoju dziecka. Dziecko przygotowane do podjęcia nauki w szkole:
1. wyraża swoje rozumienie świata, zjawisk i rzeczy znajdujących się w bliskim otoczeniu za pomocą komunikatów pozawerbalnych: tańca, intencjonalnego ruchu, gestów, impresji plastycznych, technicznych, teatralnych, mimicznych, konstrukcji i modeli z tworzyw i materiału naturalnego;
2. wyraża swoje rozumienie świata, zjawisk i rzeczy znajdujących się w bliskim otoczeniu za pomocą języka mówionego, posługuje się językiem polskim w mowie zrozumiałej dla dzieci i osób dorosłych, mówi płynnie, wyraźnie, rytmicznie, poprawnie wypowiada ciche i głośne dźwięki mowy, rozróżnia głoski na początku i końcu w wybranych prostych fonetycznie słowach;
3. odróżnia elementy świata fikcji od realnej rzeczywistości; byty rzeczywiste od medialnych, byty realistyczne od fikcyjnych;
4. rozpoznaje litery, którymi jest zainteresowane na skutek zabawy i spontanicznych odkryć, odczytuje krótkie wyrazy utworzone z poznanych liter w formie napisów drukowanych dotyczące treści znajdujących zastosowanie w codziennej aktywności;
5. odpowiada na pytania, opowiada o zdarzeniach z przedszkola, objaśnia kolejność zdarzeń w prostych historyjkach obrazkowych, układa historyjki obrazkowe, recytuje wierszyki, układa i rozwiązuje zagadki;
6. wykonuje własne eksperymenty językowe, nadaje znaczenie czynnościom, nazywa je, tworzy żarty językowe i sytuacyjne, uważnie słucha i nadaje znaczenie swym doświadczeniom;
7. eksperymentuje rytmem, głosem, dźwiękami i ruchem, rozwijając swoją wyobraźnię muzyczną; słucha, odtwarza i tworzy muzykę, śpiewa piosenki, porusza się przy muzyce i do muzyki, dostrzega zmiany charakteru muzyki, np. dynamiki, tempa i wysokości dźwięku oraz wyraża ją ruchem, reaguje na sygnały, muzykuje z użyciem instrumentów oraz innych źródeł dźwięku; śpiewa piosenki z dziecięcego repertuaru oraz łatwe piosenki ludowe; chętnie uczestniczy w zbiorowym muzykowaniu; wyraża emocje i zjawiska pozamuzyczne różnymi środkami aktywności muzycznej; aktywnie słucha muzyki; wykonuje lub rozpoznaje melodie, piosenki i pieśni, np. ważne dla wszystkich dzieci w przedszkolu, np. hymn przedszkola, charakterystyczne dla uroczystości narodowych (hymn narodowy), potrzebne do organizacji uroczystości np. Dnia Babci i Dziadka, święta przedszkolaka (piosenki okazjonalne) i inne; w skupieniu słucha muzyki;
8. wykonuje własne eksperymenty graficzne farbą, kredką, ołówkiem, mazakiem itp., tworzy proste i złożone znaki, nadając im znaczenie, odkrywa w nich fragmenty wybranych liter, cyfr, kreśli wybrane litery i cyfry na gładkiej kartce papieru, wyjaśnia sposób powstania wykreślonych, narysowanych lub zapisanych kształtów, przetwarza obraz ruchowy na graficzny i odwrotnie, samodzielnie planuje ruch przed zapisaniem, np. znaku graficznego, litery i innych w przestrzeni sieci kwadratowej lub liniatury, określa kierunki i miejsca na kartce papieru;
9. czyta obrazy, wyodrębnia i nazywa ich elementy, nazywa symbole i znaki znajdujące się w otoczeniu, wyjaśnia ich znaczenie;
10. wymienia nazwę swojego kraju i jego stolicy, rozpoznaje symbole narodowe (godło, flaga, hymn), nazywa wybrane symbole związane z regionami Polski ukryte w podaniach, przysłowiach, legendach, bajkach, np. o smoku wawelskim, orientuje się, że Polska jest jednym z krajów Unii Europejskiej;
11. wyraża ekspresję twórczą podczas czynności konstrukcyjnych i zabawy, zagospodarowuje przestrzeń, nadając znaczenie umieszczonym w niej przedmiotom, określa ich położenie, liczbę, kształt, wielkość, ciężar, porównuje przedmioty w swoim otoczeniu z uwagi na wybraną cechę;
12. klasyfikuje przedmioty według: wielkości, kształtu, koloru, przeznaczenia, układa przedmioty w grupy, szeregi, rytmy, odtwarza układy przedmiotów i tworzy własne, nadając im znaczenie, rozróżnia podstawowe figury geometryczne (koło, kwadrat, trójkąt, prostokąt);
13. eksperymentuje, szacuje, przewiduje, dokonuje pomiaru długości przedmiotów, wykorzystując np. dłoń, stopę, but;
14. określa kierunki i ustala położenie przedmiotów w stosunku do własnej osoby, a także w stosunku do innych przedmiotów, rozróżnia stronę lewą i prawą;
15. przelicza elementy zbiorów w czasie zabawy, prac porządkowych, ćwiczeń i wykonywania innych czynności, posługuje się liczebnikami głównymi i porządkowymi, rozpoznaje cyfry oznaczające liczby od 0 do 10, eksperymentuje z tworzeniem kolejnych liczb, wykonuje dodawanie i odejmowanie w sytuacji użytkowej, liczy obiekty, odróżnia liczenie błędne od poprawnego;
16. posługuje się w zabawie i w trakcie wykonywania innych czynności pojęciami dotyczącymi następstwa czasu np. wczoraj, dzisiaj, jutro, rano, wieczorem, w tym nazwami pór roku, nazwami dni tygodnia i miesięcy;
17. rozpoznaje modele monet i banknotów o niskich nominałach, porządkuje je, rozumie, do czego służą pieniądze w gospodarstwie domowym;
18. posługuje się pojęciami dotyczącymi zjawisk przyrodniczych, np. tęcza, deszcz, burza, opadanie liści z drzew, sezonowa wędrówka ptaków, kwitnienie drzew, zamarzanie wody, dotyczącymi życia zwierząt, roślin, ludzi w środowisku przyrodniczym, korzystania z dóbr przyrody, np. grzybów, owoców, ziół;
19. podejmuje samodzielną aktywność poznawczą np. oglądanie książek, zagospodarowywanie przestrzeni własnymi pomysłami konstrukcyjnymi, korzystanie z nowoczesnej technologii itd.;
20. wskazuje zawody wykonywane przez rodziców i osoby z najbliższego otoczenia, wyjaśnia, czym zajmuje się osoba wykonująca dany zawód;
21. rozumie bardzo proste polecenia w języku obcym nowożytnym i reaguje na nie; uczestniczy w zabawach, np. muzycznych, ruchowych, plastycznych, konstrukcyjnych, teatralnych; używa wyrazów i zwrotów mających znaczenie dla danej zabawy lub innych podejmowanych czynności; powtarza rymowanki i proste wierszyki, śpiewa piosenki w grupie; rozumie ogólny sens krótkich historyjek opowiadanych lub czytanych, gdy są wspierane np. obrazkami, rekwizytami, ruchem, mimiką, gestami;
22. reaguje na proste polecenie w języku mniejszości narodowej lub etnicznej, używa wyrazów i zwrotów mających znaczenie w zabawie i innych podejmowanych czynnościach: powtarza rymowanki i proste wierszyki, śpiewa piosenki; rozumie ogólny sens krótkich historyjek opowiadanych lub czytanych wspieranych np. obrazkiem, rekwizytem, gestem; zna godło (symbol) swojej wspólnoty narodowej lub etnicznej;
23. reaguje na proste polecenie w języku regionalnym – kaszubskim, używa wyrazów i zwrotów mających znaczenie w zabawie i innych podejmowanych czynnościach: powtarza rymowanki i proste wierszyki, śpiewa piosenki; rozumie ogólny sens krótkich historyjek opowiadanych lub czytanych wspieranych np. obrazkiem, rekwizytem, gestem, zna godło (symbol) swojej wspólnoty regionalnej – kaszubskiej.

Program wychowawczy przedszkola

Plan współpracy z rodzicami

Program zajęć logopedycznych

Program

logopedyczny

ROCZNY PLAN ZAJĘĆ LOGOPEDYCZNYCH

DLA DZIECI

W

PRZEDSZKOLU

„SŁONECZKO”

Opracowała mgr Monika Jaworska

WRZESIEŃ

Temat miesiąca: Latem jedziemy na wakacje.

Cele ogólne:

• Usprawnianie pracy języka i warg ,

• Wyrabianie zręcznych i celowych ruchów języka i warg,

• Kształtowanie poczucia rytmu,

• Bogacenie słownictwa,

• Kształcenie spostrzegawczości słuchowej

Tydzień 1

Temat: Jest już ciepło.

Przebieg zajęć:

1. Wprowadzenie do tematu zajęć- oglądanie ilustracji krajobrazów Polski: krajobraz rozmowa na temat, „W jaki sposób i gdzie spędzę wakacje?”

2. Ćwiczenie artykulacyjne z wykorzystaniem wiersza A. Przemyska „Motylek”.

Motylek lekki fruwa nad łąką,

w dole są kwiaty, w górze jest słonko.

Fii, fii, fruu, fruu! –

wesoło, wesoło mu.

Motylek lekki fruwa nad światem,

myśli, że słońce,

jest dużym kwiatem..

Fii, fii, fruu, fruu! –

wesoło, wesoło mu.

Motylek lekki w trawie się błąka,,

myśli, że kwiaty,

to małe słonka.

Fii, fii, fruu, fruu! –

wesoło, wesoło mu.

Pytania do wiersza:

• Gdzie fruwał motylek? • O czym myślał, patrząc na kwiaty?

• Dlaczego myślał, że słonko to duży kwiat? • Czy motylek był smutny, czy wesoły?

3. Zabawa ruchowa z ćwiczeniem ortofoniczno – słuchowym „Motylki”.

Nauczycielka rozkłada na podłodze po sali kolorowe kwiaty, a każde dziecko otrzymuje sylwetę motyla. Podczas muzyki z płyty CD dzieci poruszają się po sali pomiędzy kwiatami. Podczas przerwy w muzyce na hasło „motylki na kwiatki” dzieci kucają przy kwiatkach, trzymają sylwety nad kwiatkami i i mówią: „fii, fii, fru, fru”. Po ponownym usłyszeniu muzyki poruszają się po Sali.

4. Ćwiczenie oddechowe „Spacer po łące”.

Dzieci wyobraża sobie, że są na łące. Podchodzą do każdego kwiatka i wącha go- wciąga powietrze nosem, zatrzymuje wdech(żeby zapamiętać piękny zapach) i wypuszcza powietrze nosem.

5. Ćwiczenie artykulacyjno – oddechowe „Pociąg” .

Pociąg stoi na stacji gotowy do odjazdu. Lokomotywa sapie – dzieci naśladują sapanie lokomotywy: ,,pach, pach” lub ,, pf, pf, pf”. Pociąg powoli rusza i jedzie coraz szybciej – dzieci naśladują: ,, cz – cz – cz” ( na jednym wdechu).

6. Zakończenie.

Tydzień 2

Temat: Lato i słońce.

Przebieg zajęć:

1. Ćwiczenie słuchowe „Letnie zgadywanki”.

Przychodzi raniutko Gorące i złote,

Odchodzi wieczorem

Znów na piechotę. (słońce)

Po wiośnie do nas przychodzi,

Przynosząc dni gorące.

Dzieje się tak dlatego,

Że mocniej grzeje słońce. (lato)

Waniliowe, truskawkowe,

Chętnie je liżemy, Chociaż zimne- bo mrożone

To z ochotą zjemy. (lody)

Pada deszcz, wiatr się zrywa,

Słychać groźne grzmoty

I wychodzić wtedy z domu nikt nie ma ochoty. (burza)

Ponad ziemią i morzem śmiało przelatuję,

Nigdy nie startuję, nigdy nie ląduję

(chmura)

Siedem wspaniałych

Barw ją odziewa.

Istnieje wtedy,

Gdy mija ulewa. (tęcza

Kierownica, siodełko Pedały.

To właśnie twój pojazd

Doskonały. (rower)

Siedząc na tym urządzeniu,

W dół i w górę się ruszamy,

Gdy jesteśmy na podwórku

To z niej chętnie korzystamy. (huśtawka)

Jest okrągła niczym kula,

Dzieci chętnie z nią biegają,

Na boisku w czasie meczów

Kopią ją lub odbijają. (piłka)

2. Ćwiczenie artykulacyjne z wykorzystaniem wiersza „Jedzie pociąg”.

Jedzie pociąg

Jedzie pociąg – fu, fu, fu

Trąbka trąbi – tru, tu, tu

A bębenek – bum, bum, bum

Na to żabki – kum, kum, kum…

Woda z kranu – kap, kap, kap

Konik człapie – człap, człap, człap

Mucha brzęczy – bzy, bzy, bzy

A wąż syczy – sss, sss, sss…

Baran beczy bee bee bee

Za to koza mee mee me$e

Zegar cyka cyk cyk cyk

A dzwoneczki dzyn dzyn dzyn

Jeżyk idzie tup tup tup

Woda chlapie chlup chlup chlup

Dzięcioł stuka stuk stuk stuk

Do drzwi pukam puk puk puk.

3. Ćwiczenie oddechowe „Wdychamy zapachy lasu”.

Dzieci stają w kole i naśladując nauczyciela wykonują na przemian wdech i wydech. Przy wdechu dzieci stają na palcach i unoszą ręce. Wdech dzieci próbują wykonywać nosem. Przy wydechu, który dzieci wykonują ustami, dzieci opadają na całe stopy i opuszczają ręce.

4. Zabawa słuchowa „Syczące wyrazy”.

Nauczyciel wypowiada różne wyrazy, a zadaniem dzieci jest klasnąć, gdy usłyszą głoskę s np.: sikawka, klasa, sad, koszula, piłka, las, wakacje, osa, babka, foremka, morze, nos, jagoda, gruszka, pociąg, mysz, skakanka, samochód.

5. Ćwiczenie ruchowo – artykulacyjne – „Na łące”.

Dieci na umówiony sygnał naśladują odpowiedniego owada, np.: na klaśnięcie – świerszcze biegają i wydają odgłos: „cyk, cyk, cyk…”, na uderzenie w bębenek – żaby skaczą i wołają: „kum, kum, rech, rech…”, na dźwięk trąbki – pszczoły latają i bzyczą: „bzz, bzz, bzz…”.

6. Zakończenie.

Tydzień 3

Temat: Szumi las.

Przebieg zajęć:

1. Ćwiczenie artykulacyjne fonacyjne wydłużające fazę wydechu na podstawie zmodyfikowanego wiersza E. M. Skorek pt. „Szumi las”.

Dzisiejsza parada

Dla wszystkich się nada.

Będą dzieci umieć jak las pięknie szumieć.

Wystarczy uważać i za mną powtarzać.

Głośno tak szumi las, Jakby las witał nas: szszszsz…

Głośno szumią drzewa, las piosenkę śpiewa: szszszsz…

Lekki wietrzyk wieje, opowiada, co się dzieje: szszsz….

Drzewa szybciej rosną latem oraz wiosną: szszsz…

Wietrzyk wieje mocniej, dzieci szumią głośniej szszsz…

Słabiej wieje wietrzyk, ciszej mówią wierszyk szszsz…

Szumię ja – szszsz… Szumisz ty- szszsz…

Szumimy my- szszsz…

Szumi woda- szszsz..

Szumi las – szszsz…

I wesoło wita nas

2. Ćwiczenie oddechowe „Podwodne bąbelki ” (zabawy ze słomką).

• Zanurzamy słomkę w wodzie z mydłem i dmuchamy mocno, lekko wywołując bąbelki,

• dmuchamy na zmianę: długo – krótko – jak najdłużej, słabo – mocno – bardzo mocno – gotuje się i kipi!

3. Ćwiczenie słuchowe „Rozpoznawanie odgłosów”.

Nauczyciel włącza płytę i kolejno odtwarza odgłosy. Po każdym kolejnym pyta dzieci, czyj to głos i prosi aby i prosi aby powiedziały gdzie możemy go spotkać np.: szumiące liście, dzięcioła, kukułkę, małpkę, tygrysa, słonia, traktor, koguta, gęś, samochód, tramwaj, kota, fale, mewę, statek, sowa,

4. Ćwiczenie artykulacyjne „Ptasie radio ” .

Dzieci wraz z nauczycielem przypominają odgłosy ptaków np. : słowik – plo-ple-pi-pi; wrona – kra-kra-kra; wróbel – dwir-dwir-dwir; bocian – kle-kle-kle; kukułka – ku-ku-ku; gołąb – gruchu-gruchu; kura – ko-ko-ko; kaczka – kfa-kfa-kfa. Dorosły wymawia nazwę ptaka, ewentualnie wskazuje na obrazku, a zadaniem dziecka jest naśladowad głos tego ptaka.

5. Ćwiczenie słuchowe i dźwiękonaśladowczo, „Co tak robi”?

ssssssss, pssssssss….. Następie dzieci powtarzają zadanie po nauczycielu.

sss.. – syczenie gąski ,węża

pss.. – zamykanie drzwi w autobusie

zzz.. – bzyczenie owadów

cyt cyt – cykanie świerszcza

cyk cyk – cykanie zegarka kic kic – skakanie zająca

dzyń dzyń – dzwonienie dzwonka

sz… – szumią drzewa

cz cz cz – jedzie pociąg

kukuryku – kogucik

ćwir – wróbelek

6. Zakończenie

Tydzień 4

Temat zajęć: Lato czeka.

Przebieg zajęć: 1. Ćwiczenie buzi i języka „Huśtawka”

Nauczyciel sugeruje dziecku, że jego język jest huśtawką. Najpierw huśtawka unosi się do góry, a potem wraca na dół. Dziecko wysuwa język przed zęby i porusza nim tak, jakby się huśtał – raz do góry w stroną nosa, raz do dołu w stronę brody.

2. Ćwiczenie artykulacyjne na podstawie wiersza J. Nowaka „Lato”

Szumi, szumi woda, szumi, szumi las,

szumią, szumią pola, lato wita nas.

Szumi, szumi woda, szumi, szumi las,

szumią, szumią pola wiatr ochłodzi nas.

3. Ćwiczenie artykulacyjno – oddechowe „Uśmiechnięte dzieci”.

Dzieci po nauczycielu naśladują śmiech rożnych ludzi.

śmiech staruszka – che, che, che….

śmiech chłopca – cha, cha, cha……

śmiech kobiety – jasny i radosny – cha, cha, cha……

śmiech mężczyzny – tubalny – cho, cho, cho…

śmiech dziewczynki – piskliwy – chi, chi, chi